Metodyka kształtowania wibrostabilności systemu obrabiarka-proces skrawania

Prezentowana metodyka kształtowania wibrostabilności systemu obrabiarka-proces skrawania może być praktycznie stosowana w trakcie konstruowania nowej bądź modyfikacji istniejącej obrabiarki. Stanowi ona skuteczne narzędzie przyczyniające się do uzyskania rozwiązania konstrukcyjnego charakteryzującego się dobrymi właściwościami dynamicznymi w szerokim zakresie stosowanych parametrów skrawania i w całej przestrzeni obróbki. Za kryterium jakości dynamicznej obrabiarki przyjęto w pracy absolutną graniczną szerokość warstwy skrawanej b0lim, będącą parametrem technologicznym mającym bezpośredni wpływ na wydajność obróbki. Jest to również parametr, którym posługują się inżynierowie projektanci procesów wytwórczych przy doborze parametrów obróbki. Stąd jego zastosowanie nadaje przedstawionej metodyce aplikacyjnego, praktycznego charakteru. W pracy zaproponowano metodę wyboru parametrów struktury MDS układu konstrukcyjnego obrabiarki, która nie wymaga gruntownego przekonstruowania obrabiarki. Takie podejście jest zgodne ze sposobem postępowania producentów obrabiarek, którzy są bardziej skłonni do ulepszania istniejących, sprawdzonych konstrukcji niż do budowy zupełnie nowych obrabiarek. Związane jest to z wysokimi kosztami opracowania dokumentacji technicznej przy zwiększonym ryzyku dotyczącym innych kryteriów jakości niż dynamiczne (np. termiczne, geometryczno-kinematyczne). Zastosowanie metod sztucznej inteligencji umożliwia obiektywizację procesu wyboru parametrów strukturalnych modelu systemu O-PS który uwzględnia niejednoznaczności i niedokładności przy obliczaniu granicznej szerokości warstwy skrawanej oraz określaniu udziałów poszczególnych procesów technologicznych. W pracy przedstawiono także metodykę odwzorowywania modyfikacji dotyczących parametrów strukturalnych modelu systemu O-PS (a więc dokonywanych przez symulację) w modyfikacje parametrów konstrukcyjnych dokonywane w ten sposób, aby były jak najwierniejszą realizacją modyfikacji parametrów strukturalnych modelu systemu O-PS. Uzupełnieniem metodyki kształtowania wibrostabilności przez zmianę parametrów konstrukcyjnych jest opracowana metodyka doboru parametrów masowo-dyssypacyjno--sprężystych eliminatora oraz miejsca jego zamocowania. Metodyka ta przy ocenie globalnej skuteczności eliminatorów o różnych parametrach masowo-dyssypacyjno-sprężystych i miejscach zamocowania wykorzystuje również współczynniki wagi wyznaczone z zastosowaniem teorii zbiorów rozmytych. Świadczy to o uniwersalności zastosowanego podejścia.