Wiodącym tematem książki nie jest ocena dokonań czy też błędów Kazimierza jako władcy,
ale przedstawienie go jako mężczyzny uwikłanego w liczne związki z kobietami.
Miał wiele kochanek, które według Długosza, porozmieszczał w licznie budowanych przez siebie zamkach,
jak również cztery żony i popełnił podwójną bigamię, a pojęcie wierności małżeńskiej było dla niego co najmniej abstrakcyjne.
Publikacja przedstawia losy czterech kolejnych żon króla Kazimierza:
litewskiej księżniczki Aldony, która na chrzcie przyjęła imię Anna i którą poślubił wyłącznie na rozkaz ojca,
nieszczęsnej Adelajdy Heskiej, która nie potrafiła obdarzyć go upragnionym dzieckiem,
pięknej mieszczki Krystyny Rokiczany
oraz ostatniej towarzyszki życia monarchy - młodziutkiej Jadwigi Żagańskiej.
Obrazu dopełniają sylwetki jego dwóch kochanek Cudki oraz słynnej żydowskiej dziewczyny Estery.